Η φωτογραφία δεν είναι τυχαία! Αρχές του Απρίλη, στην οδό Πανεπιστημίου, έξω από το Νομισματικό Μουσείο με τα εξαίρετα εκθέματά του… ένας περήφανος κύριος με μπαστούνι – δε θέλω να πω με το μπαστουνάκι του – συνοδευόμενος προφανώς από τον αστυνομικό που συνοδεύει την καθημερινότητά του, κατευθύνεται προς κοντινό τραπεζικό κατάστημα. Τον σταματά κάποιος περαστικός και του μιλά! Δίνει το χέρι του και χαμογελά… Κάρφωσα το βλέμμα μου πάνω του! Η γνωστή διαστροφή του συγγραφέα;
Τον προηγούμενο μήνα επισκέφτηκα για πέντε ημέρες τη Φιλανδία και συγκεκριμένα την πρωτεύουσά της το Ελσίνκι. Πολλές και ενδιαφέρουσες οι εντυπώσεις μου γύρω από το εκπαιδευτικό και το πολιτικό σύστημα της χώρας αυτής,
Τελικά ως λαός έχουμε μεγάλη καρδιά! Θέλουμε ρε παιδί μου να βοηθάμε τον συνάνθρωπο μας! Κόβουμε την μπουκιά μας για να δώσουμε στον οδοιπόρο που στάθηκε στην πόρτα μας! Είναι το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής και φιλοξενίας!
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα πολύ να είμαστε ένας λαός που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από εκφράσεις όπως οι παραπάνω. Γιατί μόνο ως αξεπέραστη μεγαλοψυχία θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την συζήτηση για τους παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα του 2011!
Μέχρι στιγμής το 2011 έχει εξελιχθεί σε έτος δυνατών συγκινήσεων στο διεθνές πεδίο...
Δεν προλαβαίνει να ησυχάσει κανείς από τα προβλήματα της ευρωζώνης, και ξαφνικά αγχώνεται για την Αίγυπτο!
Μέχρι να ησυχάσουμε με την Αίγυπτο, ξαναγυρνάμε στα της ευρωζώνης, στη συνέχεια εστιάζουμε στην Ιαπωνία, στα καπάκια περνάμε στην Λιβύη και τις επόμενες μέρες θα ξαναγυρίσουμε στα θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης...
